20.1.15

A terra durmida



A terra dormida,
sentiu no seu seo
disparos de chumbo 
disparos de xeo.

Moreas de nenos,

Co seu agarimo,
Fixeron da guerra
Un mar de aloumiños.

E foron as nenas

deitando dozura
as que converteron
o medo en ternura.

A terra, durmida,

non quere espertar.
Está moi ferida
non pode xirar.

Meniñas,meniños

de tódalas cores
cubriron a terra
de beixos e flores.

A terra abre un ollo

e sente calor.
Escoita baixiño 
sonatas de amor.
E xira que xira
coitada ,a modiño,
rapazas,rapaces,
co voso cariño.

Antonio García Teijeiro

"Construir a Paz".Seminario Galego Pola Paz.

1 comentario:

As imaxes e ilustracións de este blog teñen un carácter educativo. Si están suxeitas a dereitos de autor, facedenolo saber, para retiralas axiña.
Grazas